T.C. Yargıtay 9. Hukuk Dairesi
Esas: 2021/8871
Karar: 2021/14233
K.T.: 13.10.2021
BÖLGE ADLİYE
MAHKEMESİ : … 48. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
…
MAHKEMESİ : … 26. İş Mahkemesi
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 30.07.2007 tarihinden itibaren davalı şirkete ait Arnavutluk, Kosova ve Umman’daki inşaat şantiyelerinde kaynakçı formeni olarak çalıştığını, davacının bu çalışmasının davalı tarafından işten çıkarıldığı 01.04.2013 tarihine kadar devam ettiğini ileri sürerek, kıdem, ihbar tazminatları ile yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının davalı şirketin projelerinde 16/11/2007-22/05/2009, 29/07/2011-18/11/2011 ve 01/03/2012-31/03/2013 tarihleri arasında proje bazlı olarak görev yaptığını, zamanaşımı itirazında bulunduklarını, uyuşmazlığın yabancılık unsuru içerdiğinin aşikar olduğunu, yargılamada takip edilecek usulün 5718 sayılı MÖHUK kapsamında değerlendirilmesi gerektiğini, uygulanması gereken hukukun Umman ülkesinin hukuku olduğunu, davacının dava dilekçesinde hangi dönemler arasında çalıştığını ve ne kadar saat ücreti aldığını açık bir şekilde belirttiğinden belirsiz alacak davası olarak davayı açamayacağını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
İlk Derece Mahkemesi Kararının Özeti:
İlk Derece Mahkemesince, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş sözleşmesinin iş bitimi nedeniyle sona erdirildiği, söz konusu nedenin Kanunda sayılan haklı fesih nedenlerinden olmadığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İstinaf Başvurusu:
İlk Derece Mahkemesinin kararına karşı, taraf vekilleri istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararının Özeti:
Bölge Adliye Mahkemesince, davalı tarafın istinaf başvurusunun Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 353/1-b.1 maddesi gereğince esastan reddine, davacının istinaf başvurusunun ise kısmen kabulü ile İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasına karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Davalı Temyizi Yönünden;
Miktar veya değeri temyiz kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-(a) maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Dosya içeriğine göre, hüküm altına alınan ve temyize konu edilen miktarın Bölge Adliye Mahkemesinin karar tarihindeki Merkez Bankası dolar efektif satış kuru üzerinden Türk Lirasına çevrilmesi ile hesaplanan toplam miktar 65.675,95 TL olup, Bölge Adliye Mahkemesinin karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 78.630,00 TL kapsamında kaldığından davalının temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanun’un 362/1-(a), 366. ve 352. maddeleri uyarınca REDDİNE,
Davacı Temyizi Yönünden;
a- Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, taraflar arasındaki sözleşmeye, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile temyiz olunan kararda belirtilen gerekçelere göre; davacı vekilinin aşağıdaki bendin dışındaki temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
b- Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta, davacı işçi son aylık ücretinin net 3.000,00 USD olduğunu iddia etmiş, davalı işveren ise işçinin net 1.600,00 USD ücretle çalıştığını savunmuştur. Bölge Adliye Mahkemesince davacının ücreti, emsal ücret araştırmasına göre net 1.881,15 USD olarak kabul edilerek talep konusu alacaklar hüküm altına alınmıştır.
Dosya içeriğine göre, davacının imzasını içermeyen aylık ücret bordrolarında saat ücreti ile temel ücret hesabı dışında fazla mesai, hafta tatili ile genel tatil ücreti gibi tahakkuklara yer verilmiş, davalı işveren işçinin imzasını içermeyen ve her zaman düzenlenmesi mümkün olan bordrolarla temel ücreti bölmek suretiyle diğer işçilik alacaklarının da ödendiği şeklinde bir uygulama geliştirmiştir. Davacının yaptığı iş, kıdemi, davacı tanık ifadeleri ve bordro içerikleri (örneğin 2013 yılı Ocak, Şubat ve Mart ayı bordroları 2.317,50 USD’dir) gözetilerek davacı işçinin aylık temel ücretinin net 2.317,50 USD olduğu kabul edilmelidir. Yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, dosyanın kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgililere iadesine, 13/10/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.